Rokoko

Styl rokoko w meblarstwie

Koniec panowania Ludwika XIV oznaczał zmianę stosunków społecznych, jakie dotychczas znane były we Francji. Na początku XVIII wieku dworska etykieta zostaje odrzucona na rzecz wygody i użyteczności. Architektura przechodzi też od reprezentacyjnego przepychu do utylitaryzmu, podobnie dzieje się w meblarstwie. I tu pojawia się nowy styl wystroju wnętrz. Poznajcie meble w stylu rokoko.

Mieszkanie w stylu rokoko

Pojęcie mieszkania nabiera cech indywidualnych. Pomieszczenia stają się mniejsze i bardziej przytulne. Sypialnia nie jest już reprezentacyjnym salonem, w którym przyjmowano gości. W domu znajduje się teraz specjalny pokój do pracy, do przyjęć, sypialnia, salon, jadalnia, buduar itp. Każde pomieszczenie ma inne znaczenie i niepowtarzalny charakter. Najbardziej charakterystycznym pokojem jest buduar. To oryginalny pokój dla pań, a w nim takie meble w stylu rokoko jak: damskie sekretarzyki na wysokich nogach, narożne komody, szafki do przechowywania listów, damskie biurka. Warto wspomnieć, że w meblach przeznaczonych do odpoczynku czy siedzenia wygoda połączyła się z piękną elegancją. Meble w stylu rokoko stają się lekkie, pojawia się pojęcie garnituru, co oznacza umeblowanie jakiegoś wnętrza w sprzęty utrzymane w jednolitym charakterze, obite taką samą tkaniną.

Meble w stylu rokoko – smukłe i lekkie

Pierwsze meble rokoko powstały w latach 1715 - 1723. Początkowo formy rokokowe miały charakterystyczną postać wygiętych nóg w kształcie litery S. Niedługo twórcy mebli wprowadzili wygięcia we wszystkich liniach. Płaszczyzny nie są już płaskie, lecz wypukłe lub wklęsłe, a narożniki są zaokrąglone. Nogi stapiają się w jedną całość z elementem dźwiganym. Powierzchnie są malowane w jasnych kolorach, pokrywane często drewnianą markieterą. Nowe forniry tworzono z drzew egzotycznych takich jak: amarant, cytryna, palisander, róża itp. Był fornir przycinany w formę szachownicy, rombów, ornamentów wstęgowych czy kwiatowych. Do mebli dodawano złocone brązy – rocaille, które pojawiały się na krawędziach mebli. Takie zdobienie mebli rokoko trwało do ok. 1760 roku. Wtedy to roztańczone, żywe formy się uspokajają. Zmniejszają się krzywizny, brązowe dekoracje ustępują znaczeniu płaszczyzn. Rokoku zawdzięczamy też wynalezienie werniksu, który zastępował drogie chińskie laki.

Popularne meble w stylu rokoko

Najpopularniejszym meblem tego okresu była komoda. Miała charakterystyczne smukłe wygięte i zwężające się ku dołowi nogi. To o nie opierał się zgrabny korpus z głębokimi szufladami. Nogi stołów formowano w kształt litery S. Popularne były meble służące do pisania i przechowywania korespondencji oraz zupełnie nowe meble takie jak: szyfonierka z trzema szufladami, stoliki do gier, stoliki toaletowe z lustrem w formie nadstawki. Nowe formy i modele zyskały meble do odpoczynku. Siedzenia stały się lekkie. Musiały być też wygodne i funkcjonalne, dlatego też siedzisko, oparcie dostosowane do formy ludzkiego ciała i ramiona wyściełano poduszkami. Poduszki były puchowe i obite ozdobnymi tkaninami. Pojawiły się foteliki małe i duże, z ramionami i bez ramion. Produkowano też kanapy, sofy i leżanki. Każdy mebel musiał być wygodny. Ciężkie, ogromne łoża z baldachimami odchodziły powoli do lamusa. Charakterystyczny jest model małego łoża z baldachimem i dwoma albo trzema ściankami bocznymi. Było nazywane na cześć królowej Marii Leszczyńskiej - łóżkiem Polki. Wewnątrz łóżko zostało wysłane miękkimi tkaninami, a ramy ozdobione pięknymi brązami. Zaczęto używać też łoży bez kolumn.

Rokoko wytworzyło dużą liczbę nowych mebli, które miały zapewnić największą wygodę i użyteczność. Te zasady szły w parze z panującymi wówczas ideami oświecenia. W sklepie z antykami antyki.eu znajdziecie Państwo wiele interesujących i niepowtarzalnych dodatków w stylu rokoko. Zapraszamy!